Por mor das
numerosas invasións que sufríu ó longo dos séculos, a Illa de Ons, situada á
entrada da Ría de Pontevedra e en plena Ruta Xacobea Marítima, pasou moito
tempo despoboada, motivo polo que, cando en 1810 a Xunta Provincial de
Armamento decide fortificala e construír unhas baterías para defende-la entrada
da ría, esta atopábase baleira.
Inda que a
totalidade das obras non chegaron a rematarse por mor da falla de presuposto, os
traballadores que alí acudiron deciden instalarse nela e traer as súas
familias, pois non había atranco ningún para dispoñer dunhas terras baldeiras,
moi productivas e contando que as augas que a bañan eran ricas en materias
primas: peixe, marisco e sobre todo polbo.
Estas primeiras
corenta familias pertencentes a distintos puntos da costa cercana (Penínsulas
do Salnés, Morrazo e Barbanza.), van a aportar á nova comunidade os particulares
costumes da súa zona de procedencia que logo mesturados e sumados co aillamento
e o abandono institucional sufridos nos cáseque dous séculos ata os nosos días,
trouxo o nacemento dunha riquísima cultura popular que, polas súas
características sociais, antropolóxicas, arquitectónicas,..., a consideraron a
Comunidade Etnográfico-Mariñeira máis
importante do litoral galego.
Fuente: Raigame -
Mayo 1999
No comments:
Post a Comment